N U M M E R "0"
DOOR KINDERMISHANDELING EN HERSENSPOELING, WORDT HET BESEF VAN FYSIEK IN EMOTIONEEL BESTAAN GEDOOD DOOR ONGEZIENE HERSENSCHADE DIE ONTSTAAT. ONGENEESLIJKE PTSS, OCD-,CONCENTRATIEKAMPSYNDROOM WORDEN EEN LEVENSLANGE LIJDENSWEG IN TOTALE EENZAAMHEID EN PIJN.
Documentaire over wellicht de zwaarst denkbare kindermishandelingen van Nederland. Met een uniek inzicht over het verdere leven na de jeugd. Waarbij bepaalde patronen voor altijd zichtbaar blijven. Terecht, aldus academici, is de vergelijking met oorlogstrauma. Zorgen ongeneeslijke PTSS, OCD-concentratiekampsyndroom en neurologische hersenschade, in combinatie met door wetenschappers aangetoonde superieure genialiteit in 1995, voor onleefbaar leven. De dood leefde mee. Vandaar de slagzin:” Hun nummer, stond op hun huid gebrand. Het mijne, in mijn ziel!” In het verdere leven, is alles van Dirk van Kampen, afgepakt en afgebroken.
Door lieden, die een spoor van ellende laten zien in hun armzalige leven. Deze documentaire, geeft een zeer diep, uniek beeld van het hele patroon van het denken en handelen van hen die zijn leve, dat van zijn kinderen én prachtig sociaal werk op vele fronten, totaal vernietigden. Onder dekking van goed voorbereide leugens.
Waarbij, van zélfs de kindermishandeling alle schuld werd omgedraaid in mijn richting. Tot zéér ver voorbij de krankzinnigheid door personen die door recherche en advocaten, getuigen en slachtoffers, “volkomen dwaas en psychopaten, dan wel “levensgevaarlijk gek” werden verklaard. Een totaal onleefbaar mentaal isolement veroorzakend voor een man die nimmer opgaf, duizenden levens verbeterde, levens redde met inzet van het zijne. Zich, uit respect en intense liefde, uitgeput werd weggepest uit zijn gezin, straat bedrijf en sociaal leven door júist de bewézen daders, opofferde voor zijn gezin toen hij doodziek en stervend, op straat kwam te staan toen zijn mooie bedrijf door oplichters kapot werd gemaakt. Ik ben doodziek, mentaal en fysiek, stérvend aan mijn lot overgelaten en kwam, voor de tweede keer in mijn leven, in ondenkbare en onuitspreekbare overlevingsellende terecht. En moest weerloos en kansloos toezien, hoe mijn jongste kinderen het slachtoffer werden van hetzelfde misdadig volk in Noordwijk aan Zee, dat mijn leven kapot had gemaakt. De stilte van hen die ik uit de diepste ellende van hun leven gehaald had, ze naar voren had geholpen op sociaal, financieel en maatschappelijk terrein, was oorverdovend. Mensen, waar ik álles voor had gedaan, om zwakke levens, huwelijken en bedrijven te redden, lieten mij hulpeloos, in onwerkelijke en onmenselijke hoogste doods- en hogersnood, alleen. En nóg bleef ik hen trouw. Het meest in het oog springend is, is dat de enige reden van hun gedrag in mijn richting, mijn bestaan, mijn oprecht hoge liefde en deskundigheid, successen op vele fronten, mijn bestáán als zeer vriendelijk, warm, extreem rechtvaardig (volgens de wetenschap), mijn immens géven en het nemen van verantwoordelijkheid bij situaties waar mensen pijn, verdriet, schade, isolatie, ziekte moeten ervaren. Of financieel aan de grond zitten. Massa’s geld, goederen, voedsel en een luisterend
oor, gaf ik hen. Ik voél en beleef hun pijn door herkenning van de pijn in mijn eigen ziel. Het is ongelooflijk, maar waar. Ik weet uit eigen ervaring, dat de kinderen die mishandeld zijn, áfgebroken worden tot de “identiteit” van een dier! Ik heb het zelf ervaren in de eenentwintig jaren van concentratiekamp in de Marijkestraat 26
te Noordwijk aan Zee.
De daders gaan zó ver, dat ze later mijn kinderen gijzelden en hen met bruut mentaal geweld in een levenslang beschadigend PAS-syndroom hebben gebracht.
Ofwel, het Ouderverstotingssyndroom, waarbij de kinderen zó met leugens worden volgepompt, dezelfde die het leed van mij en mijn vrouw brachten, dat ze de weggepeste ouder gaan haten. Op onwerkelijke manieren, met de ook verzonnen leugens, die ze door hun hersenspoeling totaal geloven als in “psychologia fantastica”. Een onhoudbare situatie, die het onmogelijk maakt de relatie ouder-kind te herstellen. Waarbij politie en psychologen, een zeer kwalijke rol hebben gespeeld. Het bijbelse begrip “Pontius Pilatus”, gaat zeer vaak door mij heen. Deze documentaire, dit unieke document, geeft op oprecht gecontroleerde wijze, in samenwerking met politie, hersendeskundigen, getuigen en artsen de waarheid weer. In ieder geval mag gesteld worden dat kindermishandeling gelijk staat aan levenslange mentale, en vaak ook fysieke, invaliditeit. Waarbij euthanasie een uitweg lijkt. Maar heus niet zo is! Er is nog teveel moois aan de horizon.
Your author
DIRK VAN KAMPEN
DE WETENSCHAP VERKLAARDE MIJ SUPERIEUR- GENIAAL (176-200).
DE GEK EN DADERS VERKLAARDEN MIJ VOOR GEK. DIT ZEGT AL GENOEG.
Shakespeare ontwierp de slogan “To be, or not to be. That’s the question.” Ik ontwierp, als antwoord:” To see, or not to see. That’s the answer.” Zij die niet zien, willen zien, doen er alles aan om “to be”. Zij die zien “just look, listen and know”Nu 63 jaren, als man intens sadistisch mishandeld, immens beledigd en vernederd. Die bouwde, maakte, steunde, groot-bracht of heelde, werd bruut geroofd onder dekking van wrede, leugens uit de mond van lieden die het op vele successen hadden gemunt. Schuld overladen, van daden die mijn ziel niet eens durft uit te voeren na de mishandelingen. Je kijkt wel uit na zoveel intense folteringen van geest en lichaam, ook maar iéts fout te doen. Daar komt bij dat het de geest van uw schrijver niet paste. Bouwen, geven, helen, investeren en geven waren, waren en blijven, zijn pijlers. Pure, eerlijkheid in recht. Hij ontdekte na jaren van roof, plunderingen, diefstal, fraudes en manipuleren van zijn kinderen, dat narcisten ómgekeerd denken en functioneren in het leven. Waar positieven bouwen, maken zij (negatieven) alles kapot.
“Ik wist als géén ander wáár en hóe het gevaar zich zou aandienen. Maar ben tot man gefolterd, met neurologische schade in de hersenen en ongeneeslijke PTSS. Officieel een “Tweede generatie Oorlogsslachtoffer WW2.”Ten gevolge van daders die ongestraft op de achtergrond immer proberen “iets te zijn met wat ze “denken te weten”. Die niet “weten te zien”. Door narcisme en eigenhaat, sinds hun jeugd, verblindt. Als géén ander ben ik zó gruwelijk lang, zó gestructureerd, zó lang, in ziel, zijn, wezen, bestaan en lichaam gefolterd. Alles gaat voorbij “gewone mishandeling”. Het was industrieel en gepland.
Ik moést persé, het liefst fysiek, dood. Uw schrijver leerde te zien en kon blijven bestaan. In leven van overleven. Door keihard nimmer op te geven en de leugen aan te nemen als schuld bij mij. Zij wéten dat zij fout zijn. Maar draaien dit, in een cordon sanitair, om tot schuld bij u. Als rookgordijn om hen en hun “gelijkgestemde” laffe idioten. Zelfs mijn kinderen werden door het systeem kapot-gemaakt. Daders zijn tot diep in hun ziel doodsbang voor waarheid is gebleken. Aldus de recherche en rechtbank die zeiden:” Niets aangaande de behandeling van mij, staat in enig verband met mijn daden!!” De daders, en hun meelopers, die de kroeg als hun kathedraal voor hun leugenreligie hebben, hebben daar maling aan!!
“To see, or not to see. That’s the answer”, is van mijn hand. Vanuit mijn ziel geprojecteerd als liefdevolle boodschap. “Leer te zien en laat leven wat bescherming nodig heeft. “Wie lacht niet, wie de mens beziet. De mens die steelt wat echt goed is, zoals uw schrijver overkwam door meerdere psychopaten en sociopaten in het Noordwijkse. “Meer zand, dan verstand”. En mijn befaamde kreet: “Apen stelen bananen. Velen legden een leugen neer, als betaling voor ‘t gewenste “lidmaatschap” van de “Orde der Daders”. Lieden die hun hele leven lang al mensen neerhalen, kapot maken, beliegen, bestelen, drugs- en alcoholgebruik, jeugdbendes. De recherche leerde mij :” Vergeef hen Dirk. Ze weten niet wat ze doen.”
Keihard bevocht ik misdadigers, fraudeurs, bedriegers, oplichters, pesters, de verkrachter van mijn dochter. Wraak werd, bovenop alle ellende en immense schade uit de jeugd, mijn loon. Zo werkt het echt. Maar ik stond op, vocht en vocht me terug. Deed een uitvinding en helpt nog immer de zwakke, zieke, stervende en suïcidale medemens. Maar blijf, overladen met valse schuld door hen die deze ellende veroorzaakten. Exact zoals de Joden aan het eind der Tweede Wereldoorlog, de schuld kregen. Opdat zij die geen vinger uitstaken, de eigen rol, niet hoefden te zien. Pure ontkenning, waarbij schuld, fel, ongeremd, suggestief, niet ter zake doend, wordt geïnjecteerd in onschuldige ziel. De omgekeerde spiegel der daders.
“To see or not to see. That’s the question”.
“Why did they have to take all from me. I would have given all by my soul”.
—De foto hiernaast, geeft een ernstig gevolg aan, voor de rest van het leven voor kinderen die zwaar zijn mishandeld, misbruikt of vernederd, gedurende lange tijd. In mijn geval was dat 21 jaren lang. Elk uur, elke ochtend, middag en avond, elke week, elk weekend, elke maand, elk kwartaal, halfjaar, jaar, jaren en decennia. Net, zo staat ook perfect in mijn boek omschreven, zorgt de mishandelaar, misbruiker, misdadiger, oplichter, verkrachter, dat jij zwijgt. Bij praten over wat men met je doet, staat een flinke mishandeling als hoofd-beloning. Ik mag, kan, moet zeggen, dat mensen elk jaar de massa’s doden herdenken der tweede wereldoorlog en van de Holocaust. Leer dat de mis-handelingen, vernederingen, afzonderen, opsluiten in kisten, kasten, kelders, schuren, slavernij met dwangarbeid, honger en uitdroging, het opzetten van broers, zus en de hele leefomgeving in Noordwijk tegen een jong ventje van tussen de 4 en 21 jaren opzetten, zodat hij zowel fysiek, alsook mentaal geen leven meer had en het absoluut onmogelijk werd gemaakt, nog op te groeien en te ontwikkelen, tot volwaardig, emotioneel gezond mens.Dat dit leven, plus zevenentwintig jaren die volgden door toedoen van schoonfamilie, exact het leven was dat gevangenen in die concentratiekampen, gedwongen moesten leiden. In intens lijden, dat hen op een zeker moment liet “leven”, als leeg omhulsel zonder identiteit. Ik kan onderschrijven, als ik terugkijk en -voel, dat ik was teruggeslagen tot een dier dat leeft met de natuurlijke zaken die het is ingegeven door de natuur. Met een vernietigde amygdala en dendrieten in de hersenen, die mijn ontwikkeling op vele fronten, terugbrachten (of hielden) op niveau van een ernstig onderontwikkeld kind van 8 jaar. Totaal invalide op so-ciaal, emotioneel, communicatief, relationeel, empathisch, maatschappelijk, ontwikkelingsgebied. Ik leefde, maar bestond niet in mijn observaties. Ik zag mijzelf wel lopen en bewegen. Maar was een vreemde in een omhulsel met twee kijkgaten, waar ik keek. Mijn ogen en zintuigen, waren het enige dat ik nog had. Al ‘t andere, wat in mij hoorde te zitten, was weg. Dood? Door alle geweld, en de slavernij, was ik geprogrammeerd mijn beulen te dienen. Ik ging daar zóver, dat ik onophoudelijk mensen ging beschermen en ze alles geven wat ik had. Mijn liefde voor de mens, mijn extreme rechtvaardigheid, die is vastgesteld mét mijn genialiteit, mijn intense kennis van veel zaken, werd ik kwetsbaar voor slecht volk. Ik bestreed hun misdaden fel. En werd gekruisigd met hun primaten-wraak. Al hun misdaden afgedekt met brute leugens, die hún karakter, verleden, heden, toekomst perfect omschreven. Een Schie aan leugens, stroomde meanderend door het lage land der waarheid. Die ik dien!